Abbado werd aangesteld als chef-dirigent van de Berliner Philharmoniker op hetzelfde moment dat de Berlijnse muur viel in 1989. Een buitengewoon veelzeggend toeval, want de charismatische Abbado, die Claudio genoemd wilde worden door zijn orkestleden, bracht democratie naar het orkest. Waar hij kwam, gaf hij een nieuw en diep doorleefd perspectief, doorbrak grenzen, maakte nieuwe openingen naar een andere manier van denken en luisteren. Om Abbado's wezen en expressie te vinden, heb ik urenlang film-opnames van zijn optredens gezien en honderden schermfoto's gemaakt.

Twee centrale thema's in mijn leven: muziek (ik ben musicus en musicoloog) en schilderen. Relatief laat, sinds 2014, ben ik van het tekenen overgegaan op het schilderen. Ralph Prins heeft mij geïnspireerd om het tekenen en schilderen serieus te nemen. Corneel Bartlema van MK24 zorgt ervoor, dat ik dat blíjf doen. Mijn focus is tweeërlei: Hoe huizen worden bepaald door hun context. En het portretteren van voor mij bijzondere mensen.